Diep in het geheim koesterde gevoelens....
Voor de buitenwereld zijn verscholen...
Zonder toestemming is mijn hart meegenomen...
Je hebt het gestolen....
Talloze keren verzet gevoerd dit niet te hoeven voelen...
Dit gevoel wat ze met houden van bedoelen...
Gevoel geprobeerd uitschakelen.....
Jouw weer te zien als die ene goede vriend ....
Zonder dit gevoel te hoeven oprakelen....
Zo vaak die tweestrijd met mezelf gevoerd...
Tot jouw ogen in de mijne keken...
Mijn hart was opslag weer ontvoerd...
Afstand geprobeerd te nemen..
Mezelf van jou geprobeerd ontvremen...
Al dit mocht niet baten....
Begon mezelf te haten...
Mijn verstand wilde wel...
Maar hart kon het gevoel voor jou niet verlaten...
Liefst wou ik dat het hierbij zou kunnen laten
Maar met jouw vriendschap draag je iets bij...
Jij vult mijn aan...
Genoegen nemend met een mooie vriendschap maak jij me blij..
Hopelijk slijt mijn gevoel...
En is mijn hart weer vrij...
| Longo Ornella: | Donderdag, juli 22, 2010 00:40 |
| Heel mooi geschreven en ik hoop dat het lukt om de ''liefde'' die je voelt een mooie plek te geven, zodat de vriendschap kan blijven bestaan en zodat je noch een liefde als een vriend zou moeten laten gaan... Liefs |
|
| trabant: | Donderdag, juni 17, 2010 21:29 |
| Prachtig verwoord Ramona. Gezellige avond. Groetjes. |
|
| Auteur: Ramona1978 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||