Ik sta..
Aan een ijzere poort
zo hoog als vuur
zo dik als muur
is de poort
die mijn weg verspert
ik wil verder gaan
maar kan het niet
want de poort staat in mijn weg
ik zal de poort moeten door gaan
maar dan is het gedaan met mij
dan besta ik niet meer
alleen nog maar mijn ziel
voor de rest ben ik dan dood
want ik heb mezelf dan vermoorden
ik kijk naar achteren en twijfel
dan besluit ik en stap door de poort
en zo kwam er een einde aan mijn leven
ik heb nu mijn rust en vrede
die ik al zo lang wou hebben
terug keren kan ik nu niet meer..
zo hoog als vuur
zo dik als muur
is de poort
die mijn weg verspert
ik wil verder gaan
maar kan het niet
want de poort staat in mijn weg
ik zal de poort moeten door gaan
maar dan is het gedaan met mij
dan besta ik niet meer
alleen nog maar mijn ziel
voor de rest ben ik dan dood
want ik heb mezelf dan vermoorden
ik kijk naar achteren en twijfel
dan besluit ik en stap door de poort
en zo kwam er een einde aan mijn leven
ik heb nu mijn rust en vrede
die ik al zo lang wou hebben
terug keren kan ik nu niet meer..
Reacties op dit gedicht
| Autumn2: | Vrijdag, juni 25, 2010 22:29 |
| Komt net als uit een droom, echt mooi hoor! | |
| Tjupke: | Zondag, juni 20, 2010 20:21 |
| Wooow, ontzettend mooi! | |
| P.S. de Winter: | Zondag, juni 20, 2010 19:35 |
| opzich wel spannend geschrven..klinkt wel vals, maar inhoudelijk heeft het wel wat | |
Over dit gedicht
| Auteur: Eendje04 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||