ela: | Woensdag, juni 23, 2010 13:40 |
Ik zou niet graag de boterhammen smeren voor al diegene die zich zo voelen op deze aarde. ela |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, juni 23, 2010 11:50 |
Ik zag de levende doden in het verpleeghuis wachten op de dood die maar niet wilde komen, tot eindelijk die laatste zucht. Goed geschreven gedicht Loes, ik wens jou een zonnige dag Anneke |
|
Laurens Windig: | Woensdag, juni 23, 2010 10:40 |
Lekker opwekkend gedicht op deze wonderschone dag:o) | |
Indy Toma: | Woensdag, juni 23, 2010 10:25 |
Ik heb mijn oma gezien voor ze stierf, nachtmerries had ik er van, daarna toen ze gestorven was, dat deed goed. Klinkt misschien vreemd, maar ik bedoel: toen was er rust en ontspanning. Dat voor wat betreft mijn kennis van een levende dode. En ondanks verdriet is er dan ook berusting. Je hebt hier iets heel aparts beschreven. |
|
La Krima: | Woensdag, juni 23, 2010 09:32 |
diepe zucht, hier kan ik me mee identificeren, jammer genoeg:( leven gaat niet over rozen helaas |
|
windwhisper: | Woensdag, juni 23, 2010 08:48 |
het klinkt triest maar er zijn er zo velen zonder levensvreugd, die hun dagen slijten... lieve groet Cobie |
|
Auteur: loes schaap | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 23 juni 2010 | ||
Thema's: |