je lieft mij in het riet
                                                ontbloot je zomerse schoot
                                                breekt van wolken een stuk

                                                bent mij open, bloeiend als bloemenbrug
                                                leg jij je voor mij neer en ik ga
                                                over jou, in je kloof uit tijdloze algen
                                                die mij jouw sterrenbeeld biedt; jij lieft mij

                                                (kamt het licht in je haar)

                                               dieper, neemt mijn stem in je mond,
                                               wat ik hoor in het oor,
                                               mijn wortel in jouw bron

                                               neemt me in jouw purperrood
                                               als zon, maan, sterren; vochtig slechts
                                                in je raadsel zwijg je pratend nog
                                               bent en drinkt de beker
                                                vannacht en later

                                               breken wolken, langzaam, woord na woord
                                               nacht na nacht tot het herinnering wordt
                                               wat ons drijft, voor altijd in ons strandt.

                                                sunset 24-06-2010