Ik kan er niet aan doen,
ik ben wie ik ben
zonder franje, zonder pruts
Ik wil
Ik wil leven zoals ik denk
het geleefd moet worden
Maar dan zie ik hoe het
grootste deel van de wereld
hun leven leven zoals hun
Plezier is niet iets individueels
het is iets collectiefs
Fuiven, dom doen is algemeen aanvaard
Wat moet ik doen
als ik dit niet als plezier versta?
Ben ik dan verkeerd?
Neen,
ik ben gewoon anders dan een ander
iedereen is anders dan een ander
Maar niet zoals deze manier
plezier wordt niet beleefd op mijn manier
de kleine dingen, die fantasie dingen
Ik wordt zot verklaard
Ik wordt wat raars bekeken,
met een groene glimlach ..
Men begrijpt mij,
Men weet wat ik bedoel,
zeggen ze ...
De kleine belletjes op een ingezeepte auto
het verwondert mij
maar kan het niet delen
De bewegingen van een vlieg
het verwondert mij
maar kan het niet delen
Die kleine bries over het strand
het verwondert mij
maar kan het niet delen
Het plezier wat ik ervaar
zit in het mysterieuze, het onbereikbare
maar men begrijpt mij niet
echt niet,
of is er dan toch die éne persoon?
sla ik de bal volledig mis?