Saudade
Nostalgie
Fado sleept haar langs de kade
naar afgaande trappen in de Taag
eeuwig durende saudade
klaagzang vol genade
zijn gelaat vervaagt haar traag
*
Saudade
Fado arrasta-la ao longo do cais
antes de chutar no Tejo
perpétua saudade
lamento de graça
seu cabelo facial diminui lentamente
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, juli 01, 2010 17:35 |
| ik waan me even in portugal pcp |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Donderdag, juli 01, 2010 15:40 |
| lekker sfeertje mooi vertaald liefs Ria |
|
| switi lobi: | Donderdag, juli 01, 2010 15:25 |
| Meeslepend.. | |
| LadyButterfly : | Donderdag, juli 01, 2010 13:23 |
| Super zeg en dan nog in het Spaans denk ik! | |
| Stormtrooper: | Donderdag, juli 01, 2010 10:33 |
| subliem | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||