Orgelspel
Op een doordeweekse dag
kom ik in zondagsstemming
wanneer ik de ontmoetingskerk passeer.
Orgelklanken in de avondstilte
tillen verlangen in mij op,
over mij valt een vacht van vrede,
zacht neurie ik “Hij zij geprezen”
en denk aan vader die
een groot deel van zijn leven
op de orgelbank doorbracht.
Deze psalm, summum
voor elke organist, in hemel
of op aarde, trouwe Vader
nooit blijf ik ongeroerd
als ik de melodie ontwaar,
“Looft God” beroert intens gevoelig
mijn allerdiepste snaar.
N.a.v. Psalm 150.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Donderdag, juli 01, 2010 23:04 |
| heb even je psalm opgezocht en gelezen lieve groet Sonja |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 01, 2010 21:56 |
| Wat mooi zijn orgelklanken toch, ik kan er niet genoeg van krijgen.Onlangs heb ik een orgelconcert bijgewoond van mijn zoon in de kathedraal van Albi in Z. Frankrijk met werken van o.a. Bach en Buxtehude, schitterend was dat. Ook jij hebt vandaag een gevoelige snaar bij me geraakt met dit mooie gedicht. hele lieve groet Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, juli 01, 2010 18:01 |
| fijn als op die manier oude klanken nieuw worden en veel zeggend zijn | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, juli 01, 2010 17:10 |
| mooi, laat zich ''t orgel overal... pcp |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Coby Poelman-Duisterwinkel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||