Op reis

Niemand kan mij troosten, begrijpt niet mijn verdriet.

Want echt ‘k voel me verloren want Eliano is er niet.

Lange veertien dagen het lijkt mij wel een eeuw.

Mijn zoon vertrok naar Spanje en Elianoke moest mee.

De uren duren dagen, de dagen wel een jaar

Ik mis je per seconde, God wat missen wij elkaar.

Ik wou dat ik kon slapen twee volle weken lang.

Ik denk je steeds te horen, je lachen in de gang.

We bellen alle dagen, maar neen dat is het niet,

als men elkanders stem hoort maar elkaar niet ziet.

Maar zondag elf juli dan ben je weer bij mij.

Dan zullen we het vieren de bomma, ik en jij!

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

switi lobi:	Vrijdag, juli 02, 2010 09:16
Er is niets mis met kleine hartje binnen dat hele grote van jou; nog even doorbijten bompa! Liefs, switi lobi

windwhisper:	Vrijdag, juli 02, 2010 06:51
Ik kan het me voorstellen hoor, dat jullie dat manneke missen liefs Cobie gelukkig komt hij gauw weer om

Over dit gedicht