vriendschap van een boom
Langzaam wandel ik door het groene veld.
Men ogen op maar 1 punt.
Een treurwilg die me zijn leven vertelt.
Niemand die hem eens wat aandacht gunt.
We lachen,praten,verstaan.
Hoe onze levens zo op elkaar gelijken.
Niemand die zich bekommerd om ons bestaan.
Alleen de liefde die we elkaar laten blijken...
Nog steeds sta je daar te pronken.
Zoals die eerste keer.
Om de vele woorden die ik je toen heb geschonken.
Dat ene moment vergeet ik nooit meer weer.
Men ogen op maar 1 punt.
Een treurwilg die me zijn leven vertelt.
Niemand die hem eens wat aandacht gunt.
We lachen,praten,verstaan.
Hoe onze levens zo op elkaar gelijken.
Niemand die zich bekommerd om ons bestaan.
Alleen de liefde die we elkaar laten blijken...
Nog steeds sta je daar te pronken.
Zoals die eerste keer.
Om de vele woorden die ik je toen heb geschonken.
Dat ene moment vergeet ik nooit meer weer.
Reacties op dit gedicht
| mariska: | Zaterdag, april 27, 2002 18:00 |
| eey meisie, zoals jij tegen die enen boom praat praat ik tegen een ster. een ster van mijn vriend en mij. een ding is zeker een boom of een ster zal je nooit verraden!! kus mariska |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: Susan | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2002 | ||
| Thema's: | ||