Gevangen, gezonken en toch verdwaal
Gevangen, gezonken en toch verdwaalt
Gevangen in een ezelskop
Als kind van de wind en de woei
Gedreven in een hoekje daar
Geen wind, dus geen gevaar
Gezonken als een korreltje
Als zand of als wat stof
Gezakt naar de bodem van
Het meer, waar het leven kan
Verdwaalt als een klein kind
Als iemand die de weg niet vindt
Verloren in de tijd der eeuwen
Te stil, te stil om nog te schreeuwen
*stilte*
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Dinsdag, augustus 03, 2010 12:06 |
| En toch, hoe uitzichtloos het ook lijkt, er is altijd wel iemand die aan je denkt, die vroeg of laat zijn of haar hand naar je uitstrekt. Het enige wat je dan hoeft te doen is die hand pakken en je laten meevoeren. liefs, David |
|
| Dolfijntje55: | Zondag, juli 11, 2010 23:44 |
| slik... Sterkte |
|
| art310sr: | Maandag, juli 05, 2010 04:50 |
| Ik verdwaal met je mee, mooi geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: little fly | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||