zomaar
omdat vleugels moeten vliegen
in het blauw zo hoog
zomaar even dromen
in de kleuren van een regenboog
bijna aangeraakt
de pieken en dalen kent men allemaal
hoog over de heuvels het groen en het gemaal
de tij keert nog eens terug
wij zitten de rug
van een reuzenschildpad
ogen blijven staren in de lucht
geen ster is waakzaam in dit gehucht
waar een jonge sprinkhaan even dacht
waren wij hier niet eerder verwacht
binnen naar buiten
in het blauw zo hoog
zomaar even dromen
in de kleuren van een regenboog
bijna aangeraakt
de pieken en dalen kent men allemaal
hoog over de heuvels het groen en het gemaal
de tij keert nog eens terug
wij zitten de rug
van een reuzenschildpad
ogen blijven staren in de lucht
geen ster is waakzaam in dit gehucht
waar een jonge sprinkhaan even dacht
waren wij hier niet eerder verwacht
binnen naar buiten
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sempre | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||