Stil maar
Zij vraagt zich af of het geheim
in de gesloten hand zit verstoken
in combinatie met het tremolo
van de stem in bevrijdend lachen
Zo zeker zijn van het goede te doen
het kwade te laten en deze keer niet
de treurnis van het betreuren, maar
alles te ontdekken, zo ook begrip
voor het verglijden van de tijd
In de morgen uitvaren met aflandige wind
met wind uit zee terug naar de haven
de zon valt roodgloeiend over de rand
in de gesloten hand zit verstoken
in combinatie met het tremolo
van de stem in bevrijdend lachen
Zo zeker zijn van het goede te doen
het kwade te laten en deze keer niet
de treurnis van het betreuren, maar
alles te ontdekken, zo ook begrip
voor het verglijden van de tijd
In de morgen uitvaren met aflandige wind
met wind uit zee terug naar de haven
de zon valt roodgloeiend over de rand
Reacties op dit gedicht
| P.S. de Winter: | Vrijdag, juli 09, 2010 12:53 |
| poe poe, dit is sterk zeg. ''de stem in bevrijdend lachen'' (opzoek naar contact) ..''de treurnis van het betreuren'' (zelfmedelij?) en ''de zon valt roodgloeiend over de rand'' (je houdt toch nog van jezelf)..ik ben zeer onder de indruk van dit zelfportret. Meer dan prima! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||