Rijden
Warme auto,
zachtjes rijd je
langs een zevenslapersgrijze melkweg
van asfalt,
de oude baan.
Rechts
een prachtig blijspel
van bomen en bloemen,
links een huisjesarchipel
en 't kleine, zilv'ren schoonheidsvlekje
van de nacht,
de maan.
Lichtflitsen.
Niet van een flitspaal.
Bliksem
en wind met een ruisend accent.
Binnen kan stress
de bestuurder niet schaden.
Mijn hand masseert hem,
is een zachte veiligheidsagent.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sarah Kalokerinos | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||