WAANZIN
Ziet zij taferelen
van de dood,
van velen
in scharlakenrood,
in droge bedding
het licht gedoofd,
zonder rechtvaardiging
van het leven beroofd,
'n zucht ontsnapt
haar borstkas,
kleurt schaamte
haar kaken rood,
dit ras, haar ras
dat zichzelf vermoordt,
hoopt zij alle dagen
dat het voorbij zal gaan,
blijft aan haar knagen
's werelds grootste waan.
van de dood,
van velen
in scharlakenrood,
in droge bedding
het licht gedoofd,
zonder rechtvaardiging
van het leven beroofd,
'n zucht ontsnapt
haar borstkas,
kleurt schaamte
haar kaken rood,
dit ras, haar ras
dat zichzelf vermoordt,
hoopt zij alle dagen
dat het voorbij zal gaan,
blijft aan haar knagen
's werelds grootste waan.
Reacties op dit gedicht
| Lieveke_5: | Zaterdag, mei 08, 2004 17:51 |
| *Kan geen woord uitbrengen* *stilte* *in 1 woord == mooiste gedicht van vandaag!!* |
|
| Gerda Prins: | Zaterdag, april 27, 2002 23:18 |
| ja triest ........al dat geweld........... liefs Gerda Prins |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sylvia van Hulzen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2002 | ||
| Thema's: | ||