Ik wil het niet maar, moet het wel.
Ik wil niet meer eten
Maar ik moet wel
Ik wil niet meer vechten
Maar ik moet wel
Ik wil rusten
Maar weet niet waar
Ik wil er mee stoppen
Kan het niet meer aan
Ik smeek je
Laat mij gaan
Zo als het nu is
Kan ik niet meer verder
Ik kan niet meer opstaan
Ik val terug neer
Mijn hart doet zo’n pijn
Tranen staan in mijn ogen
Ik smeek je nog één keer
Laat mij gaan
Ik wil gewoon rusten
Voor eeuwig en altijd...
Maar ik moet wel
Ik wil niet meer vechten
Maar ik moet wel
Ik wil rusten
Maar weet niet waar
Ik wil er mee stoppen
Kan het niet meer aan
Ik smeek je
Laat mij gaan
Zo als het nu is
Kan ik niet meer verder
Ik kan niet meer opstaan
Ik val terug neer
Mijn hart doet zo’n pijn
Tranen staan in mijn ogen
Ik smeek je nog één keer
Laat mij gaan
Ik wil gewoon rusten
Voor eeuwig en altijd...
Reacties op dit gedicht
| DeadFlower: | Dinsdag, juli 13, 2010 11:16 |
| Mooi 3 Herkenbaar.. | |
| jannemans: | Zaterdag, juli 10, 2010 21:30 |
| Droef gedicht, maar geef niet op. Ik zit in hetzelfde schuitje. Ben een beetje lief voor jezelf help mij veel vooruit | |
Over dit gedicht
| Auteur: Eendje04 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||