Vroeger kon ik altijd naar je toe komen
kon ik je vertellen wat ik had gedroomd
als ik een nachtmerrie had
was jij mijn held
die me haalde uit me droom
als ik een schraafwondje had
maakte jou kus het beter
als ik werd gedumpt door een jonge
of ik had ruzie met een vriendin
waren het jou armen die me trooste
jou woorden die me tot rust brachten
jij was mijn beste vriendin
ik maakte alles met je mee
van pretparken tot steekparty
nieuwe mensen ontmoete
en mensen laten gaan
bij jou vond ik altijd me troost
bij jou kon ik me verhalen kwijt
me grootste nachtmerrie was
dat mama uit me leve was
je beloofde me dat je nooit van me vandaan zou gaan
nooit in een ziekenhuis terecht kwam
altijd bleef je vechte voor ons
hoeveel pijn je zelf ook had
we hadde het niet altijd even makkelijk
altijd deed er wel weer een man je verdriet
tot je eindelijk je ware vond
toen bleek alles weer recht te trekken
waren we gelukkig
maar toen kwam die herse infarct
en begon alles te verdrinke
alles werd zwart om ons heen
je was zo aan het vechten voor ons daar in dat bedje
je deed zo hard je best
niemand gaf ons nog hoop
ze zeide: ze gaat dood.
dit gaat ze niet meer redde
jullie moete in 48 uur beslisse
over de dood
maar mama je bleef vechte
vechte voor ons
en uit eindelijk liet je die dokters verstelt staan
want me moeder klaarde op
mama je bent zo sterk
je bent me heldin
de beste moeder die der is
binnekort mag je weer na huis
en dan nog maar paar dagen in de week
de therapie
9december
een hel van een datum
een hel in me leven
ik zal die dag nooit vergeten
de dag dat ik me moeder bijna verloor.