Leed en leven
pijn is hier, de gordel wurgt en trekt steeds strakker
klamp dan steevast aan plezier, je vriend, je maat, je makker
nood die aan de deur klopt, komt te snel zijn wroeging halen
bijt je pijn weg met een lach, al moet je met de dood betalen
wij zijn blije dieren, van binnen, die waarheid en rede vaak ontzien
er is niets tegen te beginnen, wellicht genezen we misschien?
want hij die opgeeft is verloren, kwel omringt de levenden het graf
schoonheid is niet uit te meten, korter leven is geen straf
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: emil snijer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||