Kronkelpad

Tenen smelten om het gaspedaal
lounge klanken vullen de auto
nu ik over Spaanse slingerwegen dwaal
waar ik de weg niet ken, taal niet spreek
ogen verlangend op bergtoppen breek.

Eens de stroom rustig vaarwater vind
meegedreven in een dal waar ik
mij wassen zal, slapen onder sterrenhemel
zoek ik mijn weg naar boven al,
wandel, wankel, val, zolang ik leef.

Ik kom nergens vandaan en hoef
nergens heen, ben steeds onderweg
om weer te gaan, tegenstroom,
wegdroom, vrij als ik ben mij overgeef;
het leven lief zoals ik dit leef.

Geschreven door

- Suus -

Reacties op dit gedicht

- Suus - vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Fairouz:	Donderdag, juli 15, 2010 10:49
een vriend van me zegt altijd : ik ben een wereldburger en ga het liefst overal. Heel erg mooi geschrevenen graag komen lezen. Fijne dag, Fairouz

arie:	Donderdag, juli 15, 2010 10:34
het zijn stappen die tellen levens verbinden, in uiting van zijn Ja, het leven lacht, met af en toe zelfs zonneschijn X

Red One. :	Donderdag, juli 15, 2010 10:02
mooi fijn enzo! :) xx red

Over dit gedicht

Auteur: - Suus -
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 15 juli 2010
Thema's: [Delen]