Laat mijn weg jou niet nogmaals kruisen,
Ik zal mijn koers veranderen en je snel voorbij gaan.
Wanneer gepassioneerde golven machtig overheersen,
Beschonken harten opnieuw verdrinken in de nachtwaan.

Nu de tegenwind me weerhoudt van het wijze loslaten, ‘
De ochtendstond geen diepe mist kan weerstaan
Mijn wil sterker dan de opdringerige mast maar in vlagen,
Doordringend vocht het kwetsbare zeil zal beslaan

Onrustig water drijft mij naar vele gevaren
Vaart jouw prachtschip enkel op stille zee
Mijn zoektocht jouw dek niet uit balans wenst te halen,
Zoek me in rustige tijden, ik vaar een stukje met je mee

Laat ons dan, mijn lief
Dezelfde kant op varen
Onzichtbaar volg ik je koers op de tast
Jij houdt mijn richting van onwetend ver in de gaten
Op onzekere afstand houd ik de leegte vast

Misschien de eindbestemming, misschien de volgende haven,
Zal ik mij geduldig verankeren naast jou
En vervul je vermoeide schip met pracht en pralen
De verloren warmte vanuit het hart van een vrouw