Het allerlaatste licht
Het allerlaatste licht
Wanneer ik op de grens
van slaap en waken
over het lege kussen strijk
zie ik enkel een streepje maanlicht
alsof zij haar gordijn doet openschuiven
en miljoenen sterren strooit
zo valt het allerlaatste licht nog
binnen handbereik
dan plooit mijn mond een glimlach
sluit mijn ogen
in gedachten zie ik je wuiven
kust me goede nacht
in dit kort moment van beseffen
ben je verder weg dan ooit
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Maandag, juli 26, 2010 20:27 |
| Kom je veel lieve vlindergroetjes brengen. Ik zag vandaag de vlinders weer zo lieflijk fladderen Anneke. Hilly |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Maandag, juli 26, 2010 09:15 |
| Wat een prachtig gedicht weer je weet het gemis zo warm om te zetten in het samen weten de ster die je goedenacht wenst vanuit zijn hart liefs Ria |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juli 24, 2010 11:28 |
| prachtig weergegeven en bedankt voor je lieve reaktie bij mijn gedichtje soms gaat het leven |
|
| Peter van Tiel: | Zaterdag, juli 24, 2010 10:30 |
| Je moet veel van hem gehouden hebben. Sterkte gewenst. Liefs en een troostknuffeltje van, Peter. |
|
| Coby Poelman-Duisterwinkel: | Donderdag, juli 22, 2010 13:50 |
| Heel gevoelig geschreven, een bijzonder mooi gedicht! Liefs van Coby. |
|
| Hilly N: | Donderdag, juli 22, 2010 00:32 |
| zo tussen al die sterren is er de trouwe maan vol licht en liefde zal ze mij bijstaan Heel veel lichtjes lieve Anneke groet, Hilly |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, juli 20, 2010 22:03 |
| het gemis intens verwoord, hier word ik stil van lieve Anneke! Tot later,liefs dicky |
|
| De kleine Vos: | Dinsdag, juli 20, 2010 13:44 |
| intens mooi weergegeven hoe gemis kan voelen de vorm die je kiest is ontroerend liefs Sonja |
|
| ela: | Maandag, juli 19, 2010 21:33 |
| Elke herinnering wordt zachter met de tijd. ela |
|
| Hans Winter: | Maandag, juli 19, 2010 19:34 |
| het allerlaatste licht dat hij had, was je van harte tot je rust gegund. hans |
|
| switi lobi: | Maandag, juli 19, 2010 16:46 |
| maanlicht strooi jouw zilverschijn als gouden sterren naar hier ik bewaar ze wel Dikke kus en heel veel liefs, switi lobi |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Maandag, juli 19, 2010 13:15 |
| dank je voor je reactie, anneke, maar de maan zwijgt in haar liefelijk licht. ''t is dan ook een vredige stilte, eenswillend met het gebeuren. pcp |
|
| kerima ellouise: | Maandag, juli 19, 2010 13:00 |
| zo ver weg maar ook zo dichtbij, in de streling van je hart... ontroerend stil... liefs kerima ellouise |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Maandag, juli 19, 2010 11:16 |
| in stilte gelezen en overpeinsd pcp |
|
| karinvangelder: | Maandag, juli 19, 2010 10:36 |
| ver weg maar toch onbereikbaar geeft dat gevoel van onmacht lieve Anneke . het blijft moeilijk te aanvaarden meis ! liefs xx Karin |
|
| windwhisper: | Maandag, juli 19, 2010 10:11 |
| ja daar ver weg hoger dan de horizon daar wuift een hand je toe, vol liefde, dat is het zekere weten Anneke er wordt over jou gewaakt lieve groet Cobie kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||