nee
Voor even was je dichterbij dan ooit tevoren
ik weet nog precies hoe je vingers voelden
hoe je ogen raakten, keer op keer
Je liet me achter, verlangend naar meer
en je handen - ik denk niet dat ik ooit zo heb genoten
ik ben niet gek ik wil alleen geloven,
nu de golven van stilte zijn teruggekeerd
zit je wang de mijne als gegoten
en voel ik je, steeds weer
Reacties op dit gedicht
| Autumn2: | Dinsdag, juli 20, 2010 09:54 |
| Echt heel mooi, voelbaar verlangen. | |
| P.S. de Winter: | Dinsdag, juli 20, 2010 07:05 |
| komt in de buurt van een goede rode wijn | |
Over dit gedicht
| Auteur: annoela | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||