Verzwakt als zoekende
Een stem die zwijgt...
Verradelijk zijn de ogen die spreken....
Zout op de wond gestrooit...
ongehelende is het litteken....
Overgeleverd aan de brandende pijn ....
Gedwongen door de knie te gaan...
Voel ik mijn ontzettend klein...
Kort geleden nog rondlopend met opgeheven hoofd...
Lijkt alles nu schijn...
In het gevang van emotie gezet...
Het gevoel van houden van belet....
Mijn hart met het virus van liefde besmet...
Richt ik mijn tot heer
Spreek tot hem mijn gebed...
Lieve Heer verlos mijn van dit gevoel...
Geef mijn de kracht...
En terug mijn eergevoel....
Lyric by Moon 22 Juli 2010
Reacties op dit gedicht
| P.S. de Winter: | Donderdag, juli 22, 2010 16:27 |
| ik moet daar ''dag'' bedoeld hebben.. | |
| P.S. de Winter: | Donderdag, juli 22, 2010 16:26 |
| ik begrijp wat je wil zeggen, maar het zwelgen lost de zonden niet af, de realiteit is zoals die is en je zult het voor jezelf leuk moeten maken, dan komt ook de tijd dat de zon weer schijnt , de bloemetjes bloeien en de bijen zoemen op een warme zomerse nacht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ramona1978 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||