Theo verbeecklaan

Theo Verbeecklaan

Ik haat die laan

Die laan vol dooie ouwe bomen

Waardoor ik steeds weer door moet gaan

Zonder ooit maar van beterschap te mogen dromen Ik haat die laan Die laan vol mensen Die slechts enkel in hun hoogheidwaanzin slaan Mensen van het soort dat je alleen maar kan verwensen Een hatelijke laan vol ongelijke strijd Nochtans kom ik er van in mijn prille jeugd Helaas de laan is vol onkruid geplaveid Ik merk steeds meer dat ik me daar tevergeefs op mooie zaken heb verheugd Een hatelijke laan met een trieste aanblik Die trieste aanblik contrasteert zo schril Met de mooie klik Die ik eigenlijk echt wel wil In de gruwelijke grijze theo verbeecklaan Weet ik nu bij voorbaat dat mijn mooie wensen niet zullen lukken In die achterlijke laan moet ik door de scherven van mijn onbestaand geluk gaan Maar ik zal niet smijten met die pijnlijke scherpe scherven, want het is gevaarlijk en zinloos om voor onvervulde dromen en wensen te bukken

Lavrentio

Geschreven door

Lavrentio

Reacties op dit gedicht

Lavrentio vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht

Auteur: Lavrentio
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 22 juli 2010
Thema's: [Verdriet]