Onzichtbare sporen.
Onzichtbare sporen.
Niemand die ziet,
hoe jij dagelijks lijd.
Door gedreven wanhoop,
eenzaam je armen spreid!
Niemand,
die kan vermoeden, niets is wat het lijkt,
gewoon het bericht gekregen, dat je
ten dode opgeschreven bent.
Wanhoop, onrust, angst om te gaan,
zoveel te doen, niet denken
geen tijd om stil te staan.
Moet nog zoveel gebeuren,er zijn
te weinig woorden ooit gezegd.
Angstig voor het versterven,
''o, God '' haal me nog niet zo
snel hier vandaan.
Laat allen in de waan,
dat de dood geen sporen legt.
23-07-2010
www.droomster.nl
Reacties op dit gedicht
| P.S. de Winter: | Vrijdag, juli 23, 2010 19:58 |
| boeiend | |
| Tjupke: | Vrijdag, juli 23, 2010 13:53 |
| Woow, ontzettend mooi! | |
| Indy Toma: | Vrijdag, juli 23, 2010 13:13 |
| Knap schrijven over wanhoop en versterven. Sterkte. | |
| karinvangelder: | Vrijdag, juli 23, 2010 11:26 |
| om wanhopig te worden Loes.zo je dit meemaakt is een hel ! sterkte xx Karin | |
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||