Wachten

Haar stralende ogen verdonkeren. Het licht verdwijnt langzaam als wolkenflarden het volle maanlicht belemmeren de nacht op de aarde te verhelderen. Haar schaduw verzwakt op het trottoir.

Ze buigt langzaam haar knieën iets. Wachten duurt lang, zo lijkt het.

De naderende voetstappen herkent ze niet en ze trekt zich terug in een donker portiek tot het geluid van de stappen weer langzaam verdwijnt.

Ze stapt naar voren en versteend als een natte neus zich tegen haar been drukt. Verschrikt kijkt ze omlaag en ziet een kwispelende hond. Als ze weer opkijkt, kijkt ze in eveneens verschrikte ogen van een jongeman die een verontschuldiging mompelt en de hond maant door te lopen.

Haar blik volgt zijn stappen die geluidloos voortschrijden.

De wolkenflarden verdwijnen en ze werpt een blik op haar horloge. Haar geluksgevoel is tanende en maakt langzaam maar zeker plaats voor ongerustheid.

Als piepende banden, een ijselijke kreet en een verschrikkelijke klap haar hart haast tot stilstand brengen, spoken angstige scenario’s door haar hoofd.

Langzaam gaat haar hand naar haar mobieltje. Haar melding is kort maar duidelijk. Voor alle zekerheid checkt ze haar berichten en probeert opnieuw contact te krijgen.

Er wordt niet opgenomen. Niets wat haar gerust kan stellen.

Stap voor stap loopt ze in de richting van het ongeluk, steeds daadkrachtiger.

Sirenes zijn al hoorbaar, zo dichtbij, denkt ze.

Het zwaailicht stopt. Haar tred verlangzaamt.

Wil ze wel weten wat er gebeurd is, wie de slachtoffers zijn?

Als armen haar heupen omvatten, een stem zegt: ‘sorry lieverd, er was vertraging en de batterij is leeg’, en een warme mond haar wang kust, rolt er een traan langs haar wang.

Spanning verlaat langzaam haar lijf als ze zich omdraait en in de ogen van haar lief kijkt.

De lippen die haar kussen openen zich. ‘Laten we daar niet heengaan’.

Ze werpt een blik achterom. Alle hulp is aanwezig.

Nee, ze hoeven daar niet heen. En als ze hand in hand weglopen, voelt ze zich gelukkig en lacht de volle maan, waarbij pretlichtjes opnieuw haar ogen vullen als haar vingers een stevig kneepje geven in de hand die ze vastheeft.

Indy Toma