DE REIS
En we gingen op reis met zijn twee zomaar
door de nacht het donker liet ons samen zijn
dicht bijeen als of we nooit zouden scheiden
en dan heel onverwachts ben je opgestaan
wuifde ons verleden weg ik zocht je ogen
een vogel vloog heen boven de blauwe wolken
verweesd bleef ik staan en huilde om deze reis.
Edith Oeyen
door de nacht het donker liet ons samen zijn
dicht bijeen als of we nooit zouden scheiden
en dan heel onverwachts ben je opgestaan
wuifde ons verleden weg ik zocht je ogen
een vogel vloog heen boven de blauwe wolken
verweesd bleef ik staan en huilde om deze reis.
Edith Oeyen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: edith oeyen | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||