eeuwig in hun gedachte
eeuwig in hun gedachte
In brons gegoten klokken
galmen luid en ingetogen
een uitvaart uit
mensen droef gelaten
schrijden voort in lange rijen
volgen eerbiedig en stil
wat er nog rest
met sierlijk hout omsloten
wat zwarte raven
hoog in de lucht
kijken even triest
als zij die volgen
gedachten ingetogen
In steen besloten
de laatste reis
bloemen tot kransen gevlochten
naar de koffietafel achteraf
rest de stilte op het graf
en eeuwig in hun gedachte
Reacties op dit gedicht
| marian: | Vrijdag, augustus 27, 2010 13:08 |
| ontzettens mooi en ontroerend geschreven... een reden ? kussie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||