jouw fluisteren, stil zacht
het duister draagt jouw geur
herinnert mij het lied van molens
wieken die in ‘t eindeloze zingen
nu ben je zelf gezang
dat ‘k neurie in een wind die ademt
bij het gefonkel van de sterren
het daagt wijl ik nog lig te slapen
mijn mond dauwnat zoals mijn ogen
hoor ik je fluisteren, stil zacht.
sunset 27-07-2010
Reacties op dit gedicht
| verhavert: | Dinsdag, juli 27, 2010 20:09 |
| wondermooie poezie liefs martine |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, juli 27, 2010 20:09 |
| heel mooi Sunset ! lieve groet x Karin |
|
| CBR: | Dinsdag, juli 27, 2010 16:43 |
| Prachtig Ingo! liefs, Vanessa. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||