Sarah Kalokerinos: | Woensdag, juli 28, 2010 22:58 |
Als het om een echt gebeurde ruzie ging, zou ik het veel treuriger hebben gemaakt en meer de emoties en agressie verwoord hebben. Maar het hoort inderdaad een beetje galgenhumor te zijn. | |
Indy Toma: | Woensdag, juli 28, 2010 22:20 |
Een beetje galgenhumor, zo lees ik het. | |
conan: | Woensdag, juli 28, 2010 21:34 |
De beloning was biefstuk-friet, op de duur ga je als kind naar ruzies uitkijken ;) vr grt conan*** |
|
Yellow: | Woensdag, juli 28, 2010 20:53 |
ik vind het trouwens een leuk humoristisch werkje | |
Yellow: | Woensdag, juli 28, 2010 20:52 |
enne wat hebben jullie dan gegeten ;) | |
P.S. de Winter: | Woensdag, juli 28, 2010 19:45 |
grappig hoor | |
spring-in-het-veld: | Woensdag, juli 28, 2010 17:34 |
ela heeft gelijk! dit is een mooie opzet maar het spat geen bloed,en dat willen we nu juist lezen.. Ik zat toen spelend met het mes aan tafel en heb geen woord gezegd doch na een minder uurtje werd die echtelijke ruzie razend-snel bijgelegd |
|
ninodepino: | Woensdag, juli 28, 2010 15:49 |
jee ook herkenbaar, wat een verdriet daaro... bijgelegd en straks vangen ze weer aan ofzo... wat een drama, sterkte! grtjs, nino. |
|
Sarah Kalokerinos: | Woensdag, juli 28, 2010 15:46 |
''T is vooral de humor die moet doorklinken. | |
Oorlam: | Woensdag, juli 28, 2010 15:20 |
gelukkig fictie..laat thuis tijdens de lunch? hehe | |
ela: | Woensdag, juli 28, 2010 15:09 |
Mooi onderwerp voor een gedicht, alleen vind ik het wat magetjes bewerkt, ik voel geen ruzie in het gedicht. ela |
|
Auteur: Sarah Kalokerinos | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 28 juli 2010 | ||
Thema's: |