Tot 's avonds laat...
Tot ’s avonds laat…
terwijl ik al de schelpen terugleg
zie ik je glimlach het strand bestrijken,
de zachte kleur
overstijgt de iele avondzon
een lichte bries omarmt
als wij zacht het water inlopen
over kleine golven
in het verder deinende daglicht
ik neem je handen in de mijne
en kus zachtjes dat lieve gezicht,
tranen van geluk overleven
in ons bestaan
deze zomer begrijpt wat ik bedoel
als ogen zeggen
dat de zee de enigste plaats is
waar wij ooit samen van zullen houden…
esteban 29 Juli 2010
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Donderdag, juli 29, 2010 23:03 |
| En dan de zon, die langzaam in het hart van de zee zakt.. heel mooi! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||