stil gevecht
onzichtbaar tussen de wolken
en vervlogen door de wind
zweef ik als een zijden doek
rond de armen van een kind
hechtend aan haar handjes
maar weer snel verdampt
naar dikke grijze wolken
als water in deeltjes gekamd
spatten verspreid over de aarde
gevangen door de zon
verdwijn ik heel zachtjes
voor eeuwig als het kon
als modder over een grasperk
waar er bloemen hebben gestaan
verstikt door natte aarde
zo laat ik me vergaan
hopend op haar handjes
dat ze mij weer maakt
huil ik stil en zachtjes
tot iemand mij aanraakt
en vervlogen door de wind
zweef ik als een zijden doek
rond de armen van een kind
hechtend aan haar handjes
maar weer snel verdampt
naar dikke grijze wolken
als water in deeltjes gekamd
spatten verspreid over de aarde
gevangen door de zon
verdwijn ik heel zachtjes
voor eeuwig als het kon
als modder over een grasperk
waar er bloemen hebben gestaan
verstikt door natte aarde
zo laat ik me vergaan
hopend op haar handjes
dat ze mij weer maakt
huil ik stil en zachtjes
tot iemand mij aanraakt
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Zondag, april 28, 2002 17:31 |
| Je schrijft prachtig weet je dat, het zijn er neit veel maar er zit een enorme betekenis achter, net zoals je reactie, betekend veel voor me! ik hoop nog gauw een paar pareltjes te zien schitteren op deze site! k*s en heel veel liefs Evi |
|
| Hanneke Eirinn: | Zondag, april 28, 2002 13:11 |
| erg mooi.. :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: leneb | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2002 | ||
| Thema's: | ||