Oude uil
In de tijd dat de uilen nog konden spreken
en de mensen onder hun wijsheid bezweken
Was het bos vol aanvaarding en plezier
en hoe is het nu hier ...?
Nu enkel de mensen nog spreken
en mekaar zo vaak in de ruggen steken
Het bos is nu vrij van aanvaarding
maar vol van aanvaring
Daarom hangt bij ons thuis een uil aan de muur
opdat ik toch maar niet mee verzuur...
en de mensen onder hun wijsheid bezweken
Was het bos vol aanvaarding en plezier
en hoe is het nu hier ...?
Nu enkel de mensen nog spreken
en mekaar zo vaak in de ruggen steken
Het bos is nu vrij van aanvaarding
maar vol van aanvaring
Daarom hangt bij ons thuis een uil aan de muur
opdat ik toch maar niet mee verzuur...
Reacties op dit gedicht
| Skippy1989: | Zondag, augustus 01, 2010 04:51 |
| Goed streven! Hoop dat ik dat zonder die uil ook kan ;)...Groetjes |
|
| Sarah Kalokerinos: | Zaterdag, juli 31, 2010 17:19 |
| Ben ook dol op uilen. Die beesten overtreffen waarschijnlijk inderdaad sommige mensen in wijsheid. | |
| Nummer 127 : | Zaterdag, juli 31, 2010 10:25 |
| die wijze uil he... ;) B |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||