Stof in de wind

Je weet nu alles beter
Omdat je alles beter weet
Je denkt te kunnen weten
Kunt benoemen hoe het heet
Je denkt dat alles simpel is
Omdat je niet kunt weten
Hoe het leeft met een gemis
Je kent geen tegenslagen
Geen ziektes, niets is stuk
Je kan alleen maar putten
Uit een leven vol geluk
Nu sta je te stralen
Draait de wereld om je heen
Ooit gaat dit veranderen
Zachte klei hardt uit tot steen

Later zal je merken
Dat het allemaal anders zit
Later zal je weten
Dat het veel meer is dan dit
Ooit zal je erkennen
Dat zelfs jij ook fouten maakt
De pijn intens gaan voelen
Als een ander jou eens raakt
Later gaat nog komen
In een ietwat bittere vorm
Alles blijkt veel groter
Dan voel jij je plots een worm
Later zal je leren
Dat de wereld jou niet mist
Aan den lijve ondervinden
Hoe vergankelijk leven is
Hoe betrekkelijk je iets kent
Als alles weer ontbindt
En hoe nietig je wel bent
Zelfs geen korrel op het strand
Maar een stofje in de wind