Dag wereldje
DAG WERELDJE
de mensen, dat zijn
jij en ik, wij en jullie
ontsproten uit de gewoonte
de wereld te vervoegen
kalmeren lukt niet meer
als de angst en het verlangen ernaar
de dag vult tot de nacht overneemt
de doden missen we niet
ze zijn onder ons en samen
inhaleren we onze ziel, die
uiteindelijk toch verstikken zal
dood ben ik helemaal alleen
als mens in oneindigheid
van de paniekerige herinnering
aan wat nooit was
hoeft het nog gezegd
dat de eenzame stilte het wint
van het schreeuwerige denken?
het zuchten staakt, de adem stopt
Dag wereldje
mooi blijven draaien, hoor
Het was leuk.
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Dinsdag, augustus 03, 2010 19:12 |
| Ik word hier even helemaal stil van ... De dochter van een vriendin van mij is op 17-jarige leeftijd gestorven ten gevolge van een verkeersongeval. Dit is een bijzonder sterk gedicht ! |
|
| ela: | Dinsdag, augustus 03, 2010 10:39 |
| Afscheid zonder te verdwijnen klikt mooi. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||