Verborgen
Verberg U
niet voor mij.
Ik ben
wanhopig
op zoek
Maar ik
zie,
vind,
voel,
hoor
en bemerk
U niet.
Is de hemel
van koper?
verborgen?
ondoordringbaar?
onwaarneembaar?
Nee
dat niet!
maar waarom
lijkt het dan
zo?
Waarom
verbergt U
zich
voor mij?
Waar bent U?
Maak mij toch
vrij.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, augustus 04, 2010 20:43 |
| niet te noemen naar zijn naam zou god zijn, wellicht ook evenmin te vinden, gevonden willen worden, aldaar verblijven waar dat waarschijnlijk kan zijn, ontvankelijk van enig wezer verlangen laat zich misschien iets wederzijds ervaren zien. even meegedacht groetje, hans |
|
| entropy: | Woensdag, augustus 04, 2010 15:08 |
| Kan voelen wat je bedoelt Caro. :) Mooi beschreven. Al je gedichten zijn mooi. | |
| entropy: | Woensdag, augustus 04, 2010 15:02 |
| Als een kat achter je eigen staart aan. Haha :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: carokiss |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||