Op de deur van de dood
OP DE DEUR VAN DE DOOD
haar ogen logen
er niet om
ze huilde, zachtjes
doorheen haar gesnik
hoorde hij haar schreeuwen
weg keek hij, en met
de ziel gesloten
tekende hij haar, voorgoed
in herinnering
met een glimlach,
want die onthield ze
hem zelfs nu niet
het was dan
op dat juiste moment
dat het leven staakte
voor de twee harten
die samen klopten
op de deur van de dood
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, augustus 05, 2010 21:18 |
| heel gevoelig en emotioneel gedicht liefs,dicky |
|
| Artifex: | Donderdag, augustus 05, 2010 20:34 |
| "het leven staakte" wat een mooie manier om dat te brengen! Liefs, Artifex. |
|
| Innerchild: | Donderdag, augustus 05, 2010 19:16 |
| ;) | |
| Fairouz: | Donderdag, augustus 05, 2010 18:52 |
| een bijzonder schrijven. Graag gelezen...zomerse groet, fairouz | |
| P.S. de Winter: | Donderdag, augustus 05, 2010 13:39 |
| bijzonder ''t g. | |
| ela: | Donderdag, augustus 05, 2010 10:56 |
| gevoelig gedicht. ela |
|
| Oorlam: | Donderdag, augustus 05, 2010 09:37 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||