in deze longen leeft er nergens lucht
de wanden grijs behangen - verse as
begaat er rook waar ooit eens zuurstof was
ontdaan en traag haar adem uitgezucht
het hart dat samenknijpt kent bijna rust
het laatste bloed dat druppelt uit haar mond
vermaakt het lijf tot lijkwit op de grond
zo erg verminkt dat Dood haar voeten kust
al levende verbrand, nu stijf en koud
pakt hij haar bij de hand (die vingers mist)
en gooit het lichaam in een volle kist
hij schatert, snuift de rottingsgeur, geniet
voor even slechts, want dit is ‘t mooiste niet;
het is de moord waar hij het meest van houdt
| wijnand.: | Donderdag, april 07, 2011 19:16 |
| vast een kettingroker | |
| ChildrenOfTheDamned: | Vrijdag, augustus 06, 2010 12:31 |
| Waaah, geweldig! | |
| P.S. de Winter: | Vrijdag, augustus 06, 2010 12:21 |
| afgrijzelijk en gruwelijk | |
| Bosdruifke: | Vrijdag, augustus 06, 2010 12:13 |
| Wat heb ik toch een goede mentor he Quando (A) Super sonnet, zelfs het metrum klopt, toppie! :D |
|
| dark_fairy_marlisa: | Vrijdag, augustus 06, 2010 09:39 |
| mooi maar raar onderwerp | |
| Erwin van der Weij: | Vrijdag, augustus 06, 2010 08:55 |
Bizar gedicht, een heerlijk wakker worden. ''Al levende'' vind ik minder, staat storend. Verder heerlijk natuurlijk, de dood die voeten kust. En de rijm is goed, ongedwongen en ritmisch. Pareltje. |
|
| Elinora: | Vrijdag, augustus 06, 2010 08:30 |
| bizar gedicht..maar mooi verwoord. ik wens je een fijne dag toe groetjes Lin |
|
| Indy Toma: | Vrijdag, augustus 06, 2010 08:20 |
| Bijzoner indringend schrijven met een extra dimensie door de woorden tussen haakjes. | |
| killea: | Vrijdag, augustus 06, 2010 08:11 |
| gruesomely good Quando xx j |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||