aan een oud pand langs de gracht
staat een man met kwast in de hand

bladders en windscheuren zijn weggewerkt
de lak glimt in de houtnerf

hij kijkt naar een muur verderop
vol geschreven met poezie van de oude top

hij dacht aan een dag lang geleden
toen had ie ook ooit wat opgeschreven

maar het handschrift was onleesbaar
dus het gedicht onbruikbaar

maar jaren later viel hij voor een computer neer
en schreef iets van weleer

nu staat hij hoog te dromen
dat de woorden goed terecht zijn gekomen

en begint een met fluiten van een lied
soms vrolijk soms een vleugje verdriet

aan de gracht staat een man die liedjes fluit
zijn kwast steekt hij hoog boven de wolken uit

hij schildert de wolken voor je blauw
en fluit zachtjes ik hou van jou