Een opvoedkundige sprak vaak tot mij;
blijf altijd jezelf, blijf altijd bij jezelf.
en ik dacht, hoe kan ik weg bij mezelf?
Niet wetende, niet denkende dat ik
een loopje nam, met mezelf
en daar kwamen we elkaar weer tegen
en zei ze
hoe kan het toch dat je vandaag
weer iets anders vind dan gisteren?
En ik dacht van alles weet ik niets,
dat ik vandaag gister niet ben
en niemand weet van morgen,
morgen is niet en ik ben morgen niet.
En dan zei of vroeg ze,
wie ben je dan wel?
En dan dacht ik de gedachte
dat zij mijn gedachten kon horen.