Alweer een jaar is voorbij gegaan
nu al twee jaar geleden
wenste ik dat de tijd stil zou staan
niet willen weten dat jij jou laatste gevecht had gestreden

Het verdriet blijft me bij
de pijn van het gemis
de kwaadheid diep ook in mij
omdat alles gewoon is zoals het is

Spijt heb ik niet
integendeel
jij bracht sinds lang terug verzachting in verdriet
jij was mijn betere geheel

Alleen was het blijkelijk gedoemd tot breken
we zouden er niet aan toegeven
de woorden gesloten in 'een pact' blijven me steken
want uiteindelijk verliet je toch en zonder mij, dit leven

Ik begrijp het wel mijn lief
maar tegelijk vraag ik nog zo vaak ook 'waarom'
jij was mijn alles, mijn hartendief
hoe wil je dat ik dit teboven kom

Vaak wou ik je achterna komen
dan dacht ik aan hoe het zou zijn
zag ik de hereniging al in mijn dromen
maar het 'wakker' of bewust worden deed telkens nog meer pijn

Nog steeds vraag ik me af
wat doe ik hier nog, voor wie of voor wat
ben ik sterk of ben ik laf
maar het meest van al, ben ik deze vragen zelf zat

Ik mis je gewoon
nog elke dag
nog elk uur schoon
denk ik aan die allermooiste glimlach

Op een dag zie ik die weer
dan zal jij daar staan
voel ik verdwijnen jaren van zeer
zullen we weer samen gaan!

Tot dan liefje van mij

-GHM-