beetje bij beetje
beetje bij beetje
voel ik mij gelukkiger
tranen verdampen
mijn rivier stroomt trager
en rustiger
het zijn en het wezen
makkelijk te vergeten
kringloop van het leven
verder door te streven
ik voelde me zo ongelukkig
mijn lichaam brokkelde af
nu nog altijd
maar minder en minder
ik voel een glansje
valk bij mijn hart
een lichtje tegen de
verwilderde duisternis
ik wil niet meer verder
maar deze glans verbergt
al mijn duisternis vanbuiten
vanbinnen nog steeds een diep
diep zwart gat
een gat die jij zelf nooit betrap
voel ik mij gelukkiger
tranen verdampen
mijn rivier stroomt trager
en rustiger
het zijn en het wezen
makkelijk te vergeten
kringloop van het leven
verder door te streven
ik voelde me zo ongelukkig
mijn lichaam brokkelde af
nu nog altijd
maar minder en minder
ik voel een glansje
valk bij mijn hart
een lichtje tegen de
verwilderde duisternis
ik wil niet meer verder
maar deze glans verbergt
al mijn duisternis vanbuiten
vanbinnen nog steeds een diep
diep zwart gat
een gat die jij zelf nooit betrap
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Zebra Zonder Strepen. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||