Eenzaam meisje
Eenzaam meisje
Zwaai iedereen die weggaat een leuke dag toe
Tijdens de vakantie, het werken of het klussen
Zegt dat ze zich wel vermaak, ze is toch nog wat moe
Maar ondertussen….
Raakt haar hart met eenzaamheid vervult
En zodra ze de deur dicht slaat worden haar gedachten in duisternis gehult
Maar nog steeds verbergt ze met alle kracht die ze bezit
Dat ze in de ellende zit
Ziet de minuten voorbij glijden
Op die grote houten klok
En ze kan met geen mogelijkheid vermijden
Dat ze zich opgesloten voelt in dit hok
Zo af en toe heeft een vriendin wel even tijd
Dan gaan de minuten en uren er steeds sneller vandoor
Maar de eenzaamheid slaat de dag erna, geheid
Nog zwaarder in dan ervoor
Meestal is zee niet eens echt alleen
Haar zusje is gewoon thuis
Maar ze is altijd boven en bezig, dus nooit om haar heen
En ze vraag het ook niet, houd zich stil als een grijze muis
Ze wil niet dat de mensen weten dat ze niemand heeft, om zich heen
Dat ze niets nuttig kan doen of ook maar iets betekent
Wil niet dat de mensen denken “goh dat meisje is toch alleen”.
Die stroom van medelijden zou haar nog meer steken
Dus blijft ik eenzaam totdat ik eraan wen
Dat ik voor de maatschappij een niemand ben
Zwaai iedereen die weggaat een leuke dag toe
Tijdens de vakantie, het werken of het klussen
Zegt dat ze zich wel vermaak, ze is toch nog wat moe
Maar ondertussen….
Raakt haar hart met eenzaamheid vervult
En zodra ze de deur dicht slaat worden haar gedachten in duisternis gehult
Maar nog steeds verbergt ze met alle kracht die ze bezit
Dat ze in de ellende zit
Ziet de minuten voorbij glijden
Op die grote houten klok
En ze kan met geen mogelijkheid vermijden
Dat ze zich opgesloten voelt in dit hok
Zo af en toe heeft een vriendin wel even tijd
Dan gaan de minuten en uren er steeds sneller vandoor
Maar de eenzaamheid slaat de dag erna, geheid
Nog zwaarder in dan ervoor
Meestal is zee niet eens echt alleen
Haar zusje is gewoon thuis
Maar ze is altijd boven en bezig, dus nooit om haar heen
En ze vraag het ook niet, houd zich stil als een grijze muis
Ze wil niet dat de mensen weten dat ze niemand heeft, om zich heen
Dat ze niets nuttig kan doen of ook maar iets betekent
Wil niet dat de mensen denken “goh dat meisje is toch alleen”.
Die stroom van medelijden zou haar nog meer steken
Dus blijft ik eenzaam totdat ik eraan wen
Dat ik voor de maatschappij een niemand ben
Reacties op dit gedicht
| Skywatcher: | Zondag, augustus 22, 2010 02:33 |
| :''( | |
| Flowergirl18: | Dinsdag, augustus 10, 2010 23:07 |
| Erg herkenbaar bij mezelf. Heel veel sterkte gewenst! Liefs, Andreaaa |
|
| magnum: | Dinsdag, augustus 10, 2010 16:48 |
| mooi geschreven... herkenbaar! :s | |
| Elenore De Groote: | Dinsdag, augustus 10, 2010 16:45 |
| Mooi geschreven. Je bent niet de enige die eenzaam is. Je hoeft je niet te schamen. Het is eerder een kwaal van deze tijd. Zoveel computers, gsm''s, email, auto''s en toch een gemis aan werkelijk contact, een handdruk, een oogwenk, niemand die ziet hoe het je vergaat... | |
| dark_fairy_marlisa: | Dinsdag, augustus 10, 2010 16:44 |
| sterkte | |
| dark_fairy_marlisa: | Dinsdag, augustus 10, 2010 16:44 |
| triest en droef en zelf herken ik me er ook in toch mooi verwoord |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcha | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||