aardappel
ik zocht in jou niet meer
alleen is alles anders, als aardappel
schurken om niets
vrijen zonder ogen
en koken om een ander
verteer mij dan ook
zo smakeloos als ik
en zo ruw mijn huid
zouteloos en nietszeggend
en snijdt m'n hart
ik zal niets zeggen
en prak m'n binnenste
doodt me steeds opnieuw
ik wilde aardappel zijn
klein en onbezonnen
noem me dan geen meneer
maar bintje of lelijkerd
alleen is alles anders, als aardappel
schurken om niets
vrijen zonder ogen
en koken om een ander
verteer mij dan ook
zo smakeloos als ik
en zo ruw mijn huid
zouteloos en nietszeggend
en snijdt m'n hart
ik zal niets zeggen
en prak m'n binnenste
doodt me steeds opnieuw
ik wilde aardappel zijn
klein en onbezonnen
noem me dan geen meneer
maar bintje of lelijkerd
Reacties op dit gedicht
| Melt: | Donderdag, augustus 12, 2010 12:25 |
| Goed bedacht de vergelijking met een aardappel Lieve groetjes |
|
| P.S. de Winter: | Donderdag, augustus 12, 2010 12:14 |
| net een glimlach, kan ik dit wel een beetje waarderen, best grappig | |
| ela: | Donderdag, augustus 12, 2010 12:10 |
| Een aardappel die men de ogen moet uitsteken heeft een ruwe jeugd gehad. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: G. de Zwager | 
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||