Tuin van het Niets
Het stille water
Van de vijver in de tuin
Verborgen tussen de struiken
Waar de nymfen zingen
Over lief en leed
Boom en gras
Ster en wolk
Waar kinderen
Tussen de rotsen spelen
En ravotten in het water
Waar vlinders
De lucht sieren
Vrolijk zwevend
In de tuin van het niets
Waar rust geen woord is
Waar vrede zacht droomt
Waar we zonder schaamte
Onszelf kunnen zijn
In dit verborgen oord
Waar bloesems waaien
Meegevoerd door de warme wind
Waar krekels tsjirpen
Verhuld in het donkergroen
Waar de maneschijn
Ons zacht omarmt
En ons meevoert
Door zoete dromen
Waar wij wij kunnen zijn
En 'ik' slechts een begrip is
Dus volg me
Volg me vlug
Naar dat prachtige oord
De tuin van het niets
Reacties op dit gedicht
| mucho*s lettersoep: | Zaterdag, augustus 14, 2010 19:43 |
| ja, echt graag gelezen een wolk van een gedichtje het stelt niets voor:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wolk | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||