Ik mis de adem die je liet stokken,
Met je lippen op mijn huid,
Waar gedachtes niet bestonden,
Was mijn hart me ver vooruit.
Nog steeds verlang ik de gekte,
Het genot van hoe je keek,
Ja, zelfs bijna weer de pijn,
Waaraan ik wekelijks bezweek.
Ik mis het vuur dat in ons brandde,
Maar waar ik wederom op stuit;
Hoe kan ik met je omgaan,
Want de vlam dooft maar niet uit.
Gevoelig hart: | Zaterdag, augustus 28, 2010 05:50 |
Laat de pijn van deze vlam je hart niet langzaam verschrompelen. Het zou zonde zijn van zo''n trouw en groot hart, er is vast wel iemand die er op wacht dus wees zuinig op je gevoelig hart :) gr. Gh |
|
David Matser: | Maandag, augustus 16, 2010 11:09 |
En misschien zal die vlam ook wel nooit helemaal doven ;) Koester het maar, want je kunt je er aan blijven warmen als het winter wordt! liefs, David |
|
Elkeee: | Maandag, augustus 16, 2010 10:57 |
je graakt er wel over grtjs Elkeee |
|
Just*mi: | Maandag, augustus 16, 2010 10:27 |
Ja echt he.. net een brandende kaars die constant die hevige wind blijft overleven.. t flikkert&dan is t net of ie uit is..even heel even lijkt t zo maar..hey..daar is ie toch weer...ff onder de indruk van de storm...maar daarna ready to shine again............... | |
Looortje: | Maandag, augustus 16, 2010 07:48 |
heeft gekozen. Hij is de verliezer niet jij, vergeet dat niet heel veel liefs hannelore |
|
Looortje: | Maandag, augustus 16, 2010 07:46 |
Mooi en pijnlijk. Erg voelbaar maar probeer nou eens te accepteren dat het niet zo is en het ook niet meer gaat gebeuren. Sommige dingen heb je zelf niet in de hand. Hou de eer aan jezelf en kies voor jezelf. Probeer door te gaan, zoen een avondje met een ander, al is het alleen maar om een statement naar jezelf te maken. Ik weet het, allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, maar straf jezelf niet eeuwig op deze manier, leef en heb schijt aan die man die niet voor jou heeft gek |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 augustus 2010 | ||
Thema's: |