Lieve Papa
Vroeger was je mijn grote voorbeeld,
iemand die nooit oordeeld.
Iemand waar je op kon vertrouwen,
waar je altijd op kon bouwen.
Maar mij heb je altijd veroordeeld,
en nee dat heb ik me niet verbeeld.
Hoe vaak had ik je nodig,
hoe vaak heb ik je gezocht.
Ik had je nodig je steun je vertrouwen,
waarom papa kon IK nooit op je bouwen.
Vaak had ik me vader nodig,
niet om het geld.
Omdat het misschien sommige wonden heelt.
Maar om het gevoel,
papa begrijp je dan niet wat ik bedoel.
Jaren heb ik gevochten voor je goedkeuring,
je erkenning je trots.
Maar altijd liet je mij zitten op die koude rots.
Nu ga ik scheiden ik ga weg samen
met mijn kids.
Jouw steun en toevelaat heb ik nodig,
maar die krijg ik niet.
Waarom zou je dat ook doen,
ben tenslotte je dochter niet.
Dat gevoel papa dat doet pijn heel veel pijn
IK HEB JE NODIG.
Waarom krijgt hij je steun en ik niet,
of is het omdat je het niet ziet.
Dit is wat ik voel,
Papa ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
: | Donderdag, maart 29, 2012 11:55 |
yhgkylu | |
Elkeee: | Dinsdag, augustus 17, 2010 21:51 |
rakend gedicht , hoop dat de band met je vader dan toch ooit nog betert sterkte x |
|
Auteur: SexyWoman | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2010 | ||
Thema's: |