Stampvoeten.

Je laat me hoe dan ook alleen.

Tekende geheimen op mijn lippen,
draag ze mee en zonder te likken
smaak van bittere spinazie,
van gewonde liefde en eindeloos wachten
op de pleister die nooit komt.

Je liet me hoe dan ook alleen.

Thuis voor het donker, schoenen
in de muffe meterkast nog voor
de deurmat, op stille sokken
voorbij de derde traptree
en laten zien dat ik er ben.

Ik doe het licht nu aan.

Geschreven door

- Suus -

Reacties op dit gedicht

- Suus - vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

arie:	Zaterdag, augustus 21, 2010 13:18
zacht klinken stappen de trap kraakt een cirkel licht gestalte gedachte in slow motion een droom verschijnt net als de weg daar het kruispunt recht vooruit jij; jouw toekomst vol vertrouwen Loop je mee? X

Quando:	Woensdag, augustus 18, 2010 18:27
So hee! Goed deze.

Over dit gedicht

Auteur: - Suus -
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 18 augustus 2010
Thema's: [Angst] [Verwerking] [Verandering]