Na regen komt ....
De avond valt,
Ik ben alleen,
Ik heb het verknald,
Ik zit er doorheen.
Wat moet ik doen,
Waar moet ik gaan,
Mijn hoop is weg,
plaatsgemaakt voor een traan.
Elke ochtend sta ik op,
Een nieuwe hopeloze dag,
Wachtend op nieuwe hoop,
Wachtend op weer eens een lach.
Voor velen zo simpel,
Die ene lach,
Voor mij is het moeilijk,
Een hele slag.
Ik ben alleen,
Ik heb het verknald,
Ik zit er doorheen.
Wat moet ik doen,
Waar moet ik gaan,
Mijn hoop is weg,
plaatsgemaakt voor een traan.
Elke ochtend sta ik op,
Een nieuwe hopeloze dag,
Wachtend op nieuwe hoop,
Wachtend op weer eens een lach.
Voor velen zo simpel,
Die ene lach,
Voor mij is het moeilijk,
Een hele slag.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, augustus 19, 2010 22:30 |
| gevoelig verwoord | |
| De kleine Vos: | Donderdag, augustus 19, 2010 10:31 |
| ontroerend om te lezen lieve groet Sonja |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robjes | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||