Gevoel
Een traan voor al mij gevoelens
Die ene traan draagt alles
Pijn, verdriet, woede.
Mijn hart schreeuwt,
Schreeuwt door Emoties
En is ontroostbaar
Ik ben lichamelijk dood
Mijn emoties zijn als een vloedgolf
Die langs stroomt
Mijn gebroken ziel toont
Mijn laat weten dat ik het niet meer aan kan
Er iets moet veranderen
Wat als de druppel valt
Die de emmer laat overlopen
Zal mijn gevoel winnen van mijn masker
Dan ben ik onbeschermd en kwetsbaar
Wat zullen mensen dan denken
Ik wil het niet eens weten
Die ene traan draagt alles
Pijn, verdriet, woede.
Mijn hart schreeuwt,
Schreeuwt door Emoties
En is ontroostbaar
Ik ben lichamelijk dood
Mijn emoties zijn als een vloedgolf
Die langs stroomt
Mijn gebroken ziel toont
Mijn laat weten dat ik het niet meer aan kan
Er iets moet veranderen
Wat als de druppel valt
Die de emmer laat overlopen
Zal mijn gevoel winnen van mijn masker
Dan ben ik onbeschermd en kwetsbaar
Wat zullen mensen dan denken
Ik wil het niet eens weten
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Donderdag, oktober 07, 2010 20:08 |
| herkenbaar... rot hè dat masker. je wilt het kwijt, wordt er benauwd van (ik tenminste wel) maar bent ontzettend bang wat er gedacht/gezegd en gedaan zal worden als je jezelf laat zien... sterkte! xxx |
|
| mucho*s blote bast: | Maandag, augustus 23, 2010 21:18 |
| ik wel eerlijk waar:) |
|
| trucker klaas: | Maandag, augustus 23, 2010 00:03 |
| het houdt je toch bezig ... groet ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wolfgirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||