gebed van een mens
op ‘t eind heb ik bij Jou geen schuld
zelfs niet als mijn geloof het weten wijkt
en alles wat Jij ongezegd geduld
is nu voldaan – Jouw hand die over ’t harte strijkt
Jij hebt mijn zonden mij vergeven
- de weegschaal is door Jou geijkt -
nu ‘t nettoresultaat van ’t leven
voor eeuwig in de boeken prijkt
misschien dat ik Je ooit mag vinden
Jij die ik in mijn diepste ken
wie nooit eens zag, kan niet verblinden
Jij bent mijn God, zelfs als ik goddeloos ben.
sunset 23-08-2010
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, augustus 25, 2010 20:07 |
| verbonden zonder beeld voor ogen mag ik wellicht eens te weten komen ja dit is het waartoe ik mij geroepen voelde. groetje, hans |
|
| Hilly N: | Maandag, augustus 23, 2010 22:30 |
| Heel mooi Sunset. Groet, Hilly |
|
| P.S. de Winter: | Maandag, augustus 23, 2010 16:54 |
| geweldig sunset, geloof blijft leven | |
| ela: | Maandag, augustus 23, 2010 12:14 |
| Bij elk afscheid is er altijd wel een sprankeltje hoop. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||